Meerdaagse (4) dag 1 - 5-6-2024

Woensdagochtend was het al vroeg verzamelen bij de TFC startplaats aan de Lageweg.

Half acht is voor menigeen vroeg, erg vroeg maar ze waren allemaal op tijd. Fietsen werden op de aanhanger gemonteerd, plaatsen werden in de auto’s ingenomen en na van een enkele echtgenote afscheid te hebben genomen werd er aan de autorit naar Zwolle begonnen.

Daar waar files werden verwacht werd dit slechts één keer bewaarheid en wel net na de Schipholtunnel. Dit deed de ene auto afslaan om via de A9 naar de A1 te rijden en een ander deed dit via de Zuidas. Uiteindelijk maakte het niets uit en kwam iedereen in Zwolle aan.

Met dank aan hotel van der Valk hotel kon er van het sanitair gebruik gemaakt worden terwijl op de parkeerplaats koffie werd geschonken op de van fietsen ontdane aanhangwagen. Even dreigde het te gaan regenen maar dat zette na drie druppels gelukkig niet door. De bagage werd overgeladen in de aanhangwagen en volgauto, bestuurd door Adrie Kruger met bijrijder Sjef Dubbeldeman (met nieuwe TFC pet en shirt). Tijd voor groep A om te vertrekken. Groep B volgde op gepaste afstand.

De rit was uitgezet door Alida en Koos die zich ieder een groep toe eigenden om hier de wegkapitein van dienst te ondersteunen. De zwarte kousen gemeenten Rouveen en Staphorst lieten zich van hun mooie kant zien en er waren vele groene en blauwe deuren te bewonderen. Greta Smit was echter in geen velden of wegen te bekennen om de TFC’ers te onthalen’, een gemiste kans voor Greta.

Via Meppel Oost ging het verder naar Ruinerwold, een prachtig dorp waar het voor velen goed toeven moet zijn maar waar nu wel een beetje wrange bijsmaak aan kleeft. We hebben de bewuste boerderij niet opgezocht maar zijn doorgereden naar Havelte waar we via de beroemde golfclub een aardige lus maakte. Wel eens in Fredriksoord geweest? Wij nu wel. Alida was hier in het verleden kind aan huis. Het was ook tijd om voor Adriaan te zingen nu hij weer een mijlpaal aan de reeds aanzienlijke reeks toevoegde. Het gezang klonk niet fraai maar werd met veel overtuiging gebracht. Alida stelde ons voor aan haar voormalige baas en vriendin die ons, voor we de lunch gebruikten in Museum De Proefkolonie, vertelde over de kolonie van Weldadigheid die begin 1800 in Fredriksoord was gesticht.

De geschiedenis van de streek achter ons latend werd de rit vervolgd met zicht op enkele originele en sommige later gebouwde koloniehuisjes. Net als voor de lunch voerde Hendrina groep A aan. Doordat de navigatie strikt werd gevolgd, kwam deze groep met de minste kilometers in Rheezerveld aan. Een knap stukje kopmanschap. Voor we het wisten denderden we door Vledder en Wapse om eerst bij de grote schotelantenne van Dwingeloo tot staan te komen.

Verder dwars door het Nationaal Park Dwingelderveld waar, gelijk de Veluwe, de straat van zand is en het fietspad geasfalteerd (soms). Het resultaat laat zich raden, soms met de fiets door modderige plassen die zo diep waren dat de wielassen werden getest op waterdichtheid.

De bodemgesteldheid was van de rijdersruggen af te lezen.

Bij Nijstad werd het nieuwe fietsenrek ingewijd, Sjef en Adrie hadden de gebruiksaanwijzing aandachtig gelezen en daardoor probleemloos het rek opgezet. Hartelijk dank aan onze sponsorpartners waardoor deze diepte investering mogelijk was. Er werd gewillig gebruik van gemaakt alvorens zich op de volgwagen te storten om een frisse versnapering te bemachtigen die op de tribune aan het parkeerterrein werd genuttigd.

Hoogeveen was voor de meesten een herkenbare plaatsnaam maar om te zeggen dat eenieder wist waar we ons bevonden, dat niet. Zuidwolde bracht hierin ook weinig verandering. Dedemsvaart klonk bekend maar was met 200 meter doorkruist. Nog een klein stukje met wind tegen en plots doemde daar de bestemming op. In the middle of nowhere een manege met dubbele rij vakantiehuisjes.

Heerlijk in het zonnetje maar wel op de wind werd de rit geëvalueerd voordat de douches werden opgezocht om weer op tijd aan te kunnen schuiven aan de dis. De cateraar was op tijd en dus kon er worden aangevallen op het koude en warme buffet. Even viel de meute stil want met een volle mond mag je niet praten is ons geleerd. Bij het natafelen werd de stilte te niet gedaan en kwamen de (sterke) verhalen op oorlogssterkte voorbij. Het was nog lang gezellig voor de bedstee werd opgezocht want morgen is een nieuwe dag en staat er weer een flinke rit op het programma want we gaan de grens over.

Bis Moin.